Ne zamandır uğramak istediğim kahve dükkanını bahane ederek gittik Burgazada’ya. Diğer adalardan farklı Burgazada..sakin. Bir tatil gününde tıklım tıklım vapuru dolduran insanlara rağmen az uğranan, az bilinen..
Kahveci aslında uzun zamandır orada ama o da ada gibi az biliniyor. Gidip kahvesini tadalım diye atladık ada vapuruna ama yanlış gün seçmişiz!. Yerinde bulamadık.. Kahve dükkanının kapısında fotoğraf çekip, not bıraktıktan sonra vurduk kendimizi adanın sakin, çiçekli, kozalaklı, kedili, kargalı sokaklarına..
Peki ne yapılır Burgazada’da?..
– Vapurla gidilir.. Kabataş’tan Kadıköy’den, Bostancı’dan.. Kabataş’tan yaklaşık 1 saat; Kınalı’dan sonraki durak..
– Ada Meydanı her ada gibi. Kıyı boyu lokantalar, çay bahçesi, dondurmacı, pastane.. bir arka sokakta manav, kasap, fırın, börekçi, köfteci, kiralık bisikletçi.. Elbette ada dedin mi bisiklete binilir.
– Müze gezilir. Saik Faik Abasıyanık Müzesi; güzel bir köşk. Günlerden Pazartesi ya da Salı değilse eğer, bu müze gezilir.
– Yürüyüş yapılır. Ada çok büyük değil. Akşamüstü serinliğinde tam tur atılır etrafında. Kalpazankaya’ya gidilir, Cennet yolundan İstanbul’a bakarak yürünür, ara sokaklarına köşklerden köşk beğenilir.
– Kahve içilir. Takımağa Sokak numara 3’teki Four Letter Word Coffee’de tahminimce “iyisinden” bir kahve içilir.. Belki de Cold Brew..sunumu hoş çünkü; biliyorum.. Kendi çekirdeğini kavuran Chicago’dan buraya transfer kahve dükkanı 4lwcoffee, tıpkı bizim yaptığımız gibi ada için başlıbaşına bir ziyaret nedeni. Ama zamanlama önemli!.. Kış boyu kapalı dükkan, şu aralar sezon açtı; bakmayın biz günü tutturamadık ama o bile bir şey.. adaya tekrar gitmeye sebep..(13 Haziran’a dek sadece haftasonu, sonrasında hergün açıkmış.)
– Rakı balık yapılır. Birine sorsanız diyecek ki Kalpazankaya’da batır güneşi yemekle..ya da diyecek ki ille de sahildeki Barba Yani. Ben başka bir şey söylüyorum: Şu Vedat Milör büyük adam!. Kaç yıl önce izlemiştim Burgazada’daki Fincan kritiğini. O gün yazmıştım aklıma tüm o mezeleri. Gelirken vapurda tekrar kontrol ettim, evet; Fincan Cafe Restoran. Sahildeki balıkçıların arasına sıkışmış, mavi masalı küçük yer. Daha adaya iner inmez yaptıdık rezervasyonumuzu akşamüstü için kıyak bir masaya. Saat 5 gibi de kurulduk. Çok sayıda meze var; tek tek saymak zor. Ama balığı az, mezesi bol bir program yaptık kendimize, çeşit çeşit söyledik ortaya. Somon Marine, Soyalı Uskumru, pancarlı bulgurlu meze, patlıcanlı cevizli köz biber dolma, karışık ot tabağı en sevdiklerim. Ot tabağı öyle ki ikinciyi bile sipariş ettik!. Mezeler mekan sahibi Canan Hanım’a emanet, siparişleri de eşi alıyor zaten. Bir meze mutfağına kadın eli değdi mi tamam zaten, korkmayın.
Neyse.. ne diyordum?.. yemek burada yenir diyordum; güneş bu masada batırılır..
– Son vapur ile şehre dönülür.. Ada daha yolda özlenir..
