Sıcak bir yaz günü Kış Uykusu’nu izlemek için kocaman bir sinema salonuna girdim.
3 saatten fazla.. izledim… film bitti; kafadan gitmiyor..
Girdiğim salondan değil Kapadokya’dan, Aydın Bey’in evinden çıktım o üç saatin sonunda..
Her sahnesini, her saniyesini, her cümlesini zihnime kazımak istediğim, bitmesin istediğim.. Film değildi izlediğim, birilerinin hayatını gözetledim… bizi gözetledim..
Hala kare kare, cümle cümle aklımın takılı olduğu filme dair “algıda seçicilik” ile yakaladığım Aslı Aydın Taşbaş yazısını okudum bugün.. aynen katılırım cümlelerine..
Yönetmenin önünde saygıyla eğilirim, sevgilerimi sunarım ve çok isterim; bizi içinde tanımadığımız ya da farkında olmadığımız biz’in olduğu başka hayatlara da götürsün…
