“…. İtiraf etmem gerekirse daha önce Milano’ya gitmiş ve şehirden pek keyif almamıştım. Bu sefer daha derinlemesine bir araştırma yapmaya ve şehre bir şans daha vermeye karar verdim. Milano ile ilgili yazdığınız yazıların hepsini çok keyifle ve ilgiliyle okudum. Pek çok not aldım. Aldığım notları Milano’da yaşamış olan iş arkadaşlarım ile paylaştığımda bana tepkileri ” Bu tavsiyeleri sana kesin bir Milanese vermiş. Nasıl buldun bu yerleri…!” şeklinde oldu. Yağmura rağmen tavsiyeleriniz sayesinde Milano’da çok keyifli vakit geçirdik.
Son gece Al Matarel’de Osso Buco yerken, yan masamızda oturan İtalyanlar bizi bu restoranı bulup bu yemeği seçtiğimiz için tebrik edince size mutlaka yazmam gerektiğine karar verdim.
Harika tavsiyeleriniz sayesinde yaşadığımız bu deneyimden sonra Milano’yu yeniden sevmeye karar verdim. Brera’da Bar Brera’da ve Botega Caffe Cacao kahve içerken sizi çok andık.
Tekrar bu harika tavsiyeler için size teşekkür etmek istiyorum. Umarım keyifli paylaşımlarınız artarak hep devam eder…”
Yukarıdaki alıntı bugün akşamüstü aldığım bir e-mailden.. İşte bir blog yazarının ödülü. Bundan daha mutlu bir an olamaz.. Zaman zaman böyle güzel mailler alıyorum ve bunlar beni asıl yazmak için motive eden güzel şeyler. Ne güzel insanlar var beni takip eden, önerilerimi değerlendiren..
Brera kısmını tüylerim diken diken ve biraz da gözlerim dolu okudum.. Aaaahhh, duygulandım..
Ama çok mutluyum..çok çok mutluyum.. Önerilerimi değerlendiren, gezerken beni unutmayan herkese teşekkür ederim..
Bu posttan az önce instagram‘a bir Milano fotografımı koydum bu duyguyla.. Şöyle yazdım altına da:
“Gitmekle gidilmiyor ki.. Gitmekle gitmiş olamazsın; Gönlün kalır, Aklın kalır, Anıların kalır” Cemal Süreya.Üstad, biliyorum sen bu şiirleri kadınlara yazdın ama benim şehirlerime nasıl yakışıyor bir bilsen…
